شانه یخ زده که در پزشکی با عنوان “کپسولیت چسبنده” شناخته می‌شود، نوعی بیماری التهابی و دردناک است که موجب سفتی و محدودیت حرکتی شانه می‌شود. این عارضه به‌آرامی بروز می‌کند و ممکن است به سه مرحله درد، یخ‌زدگی، و بهبودی تقسیم شود. منابع معتبر پزشکی نشان می‌دهند که شانه یخ‌زده اغلب در افراد بین ۴۰ تا ۶۰ سال رخ می‌دهد و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند جراحی، آسیب‌دیدگی، یا بی‌حرکتی طولانی‌مدت شانه باشد. طبق بررسی‌ها، افراد مبتلا به بیماری‌های خاصی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی یا پارکینسون نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند. درمان به موقع و مناسب می‌تواند روند بیماری را بهبود بخشد و به بازگشت تدریجی حرکت شانه کمک کند.
علائم شانه یخ زده چیست؟
علائم شانه یخ زده به‌طور کلی در سه مرحله متمایز رخ می‌دهند که هر مرحله ویژگی‌ها و مدت زمان متفاوتی دارد. در ادامه، این سه مرحله را با جزئیات بیشتری توضیح می‌دهیم:
مرحله اول: مرحله درد (مرحله “یخ‌بستن”)
درد اولیه: در این مرحله، درد به‌آرامی شروع شده و به‌تدریج شدت پیدا می‌کند. معمولا این درد در ناحیه جلوی شانه و بازو حس می‌شود و حتی در زمان استراحت نیز احساس می‌گردد.
تشدید با حرکت: هرگونه حرکت شانه می‌تواند درد را بیشتر کند، به‌ویژه حرکات چرخشی یا بردن دست به سمت بالا.
اختلال خواب: درد شبانه یکی از ویژگی‌های شایع این مرحله است که می‌تواند خواب فرد را مختل کند، زیرا حتی کوچک‌ترین حرکات نیز درد ایجاد میکنند.
مدت زمان: این مرحله ممکن است بین ۶ هفته تا ۹ ماه طول بکشد.
مرحله دوم: مرحله یخ‌زدگی (مرحله “چسبندگی”)
- کاهش درد و افزایش سفتی: در این مرحله، درد معمولا کاهش می‌یابد، اما شانه به شدت سفت و “چسبنده” می‌شود، که یکی از ویژگی‌های اصلی این بیماری است.
- محدودیت شدید حرکتی: شانه به‌صورت قابل‌توجهی در حرکت محدود می‌شود و فرد نمی‌تواند بازوی خود را به‌طور کامل بالا ببرد یا بچرخاند. انجام کارهای روزمره مثل شانه کردن موها، لباس پوشیدن یا برداشتن اشیا با دشواری روبه‌رو می‌شود.
- مدت زمان: این مرحله ممکن است طولانی باشد و بین ۴ تا ۱۲ ماه به طول بینجامد، که در این مدت شانه عملا “یخ‌زده” یا بدون حرکت باقی می‌ماند.
مرحله سوم: مرحله بهبودی (مرحله “ذوب شدن”)
- بهبود تدریجی دامنه حرکتی: در این مرحله، به‌آرامی دامنه حرکتی شانه افزایش می‌یابد و فرد به‌تدریج می‌تواند بازوی خود را به حالت طبیعی برگرداند.
- کاهش درد: درد به‌مرور زمان فروکش می‌کند و شانه انعطاف‌پذیری بیشتری پیدا می‌کند. این روند ممکن است کند باشد، اما در نهایت فرد می‌تواند به فعالیت‌های روزانه بازگردد.
- مدت زمان: مرحله بهبودی نیز ممکن است طولانی شود و از چند ماه تا بیش از یک سال به طول انجامد، اما درمان‌های توانبخشی می‌توانند به تسریع این روند کمک کنند.
علائم دیگر شانه یخ زده
- احساس گرفتگی در شانه: به‌ویژه هنگام تغییرات آب‌وهوایی، ممکن است گرفتگی و خشکی بیشتری در شانه حس شود.
- ضعف عضلانی: به دلیل عدم استفاده از عضلات شانه به مدت طولانی، ضعف عضلانی نیز ممکن است ایجاد شود که نیازمند تمرین‌های تقویتی است.
- سفتی در بافت‌های اطراف شانه: کپسول مفصلی در شانه ضخیم و چسبنده می‌شود که موجب سفتی شدید در بافت‌های اطراف شانه می‌گردد.
شانه یخ‌زده ممکن است به‌تنهایی بهبود یابد، اما درمان‌هایی مانند فیزیوتراپی، تزریق استروئیدها و در برخی موارد جراحی، به تسریع بهبودی و بازگرداندن حرکت شانه کمک میکنند.
علت بروز شانه یخ زده
علت بروز شانه یخ زده هنوز به طور دقیق مشخص نیست، اما عوامل متعددی می‌توانند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. برخی از این عوامل و علت‌های احتمالی عبارتند از:
آسیب یا جراحی قبلی
ضربه یا آسیب به شانه: آسیب‌دیدگی یا جراحت در شانه که نیازمند بی‌حرکتی یا استفاده کمتر از شانه باشد، می‌تواند موجب بروز شانه یخ‌زده شود. عدم حرکت طولانی‌مدت شانه باعث چسبندگی و سفتی مفصل می‌شود.
جراحی‌های شانه یا قفسه سینه: عمل‌های جراحی بر روی شانه، بازو، یا حتی قفسه سینه (مثل جراحی قلب) که نیازمند دوران بهبودی طولانی هستند، می‌توانند باعث محدودیت حرکت شانه و افزایش احتمال یخ‌زدگی شانه شوند.
بیماری‌های سیستمیک
دیابت: افراد دیابتی به‌ویژه در معرض خطر بالاتری برای شانه یخ‌زده هستند. تحقیقات نشان می‌دهند که حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد دیابتی به این عارضه مبتلا می‌شوند. تغییرات متابولیکی ناشی از دیابت ممکن است موجب التهاب و چسبندگی در کپسول مفصلی شانه شود.
بیماری‌های دیگر مانند تیروئید، پارکینسون و بیماری قلبی: این بیماری‌ها نیز با شانه یخ‌زده مرتبط هستند. کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، پارکینسون، و مشکلات قلبی عروقی می‌توانند به دلیل تأثیر بر متابولیسم و جریان خون، خطر بروز این بیماری را افزایش دهند.
عوامل التهابی و تغییرات در بافت مفصلی شانه
التهاب در بافت کپسول مفصلی شانه: کپسول مفصلی شانه که به دور مفصل احاطه دارد، به دلیل التهاب دچار ضخیم‌شدگی و چسبندگی می‌شود. این مسئله باعث می‌شود که بافت‌های مفصل به هم “بچسبند” و حرکت آن محدود شود.
تغییرات هورمونی و خودایمنی: برخی فرضیات حاکی از آن است که تغییرات هورمونی و خودایمنی ممکن است نقشی در افزایش التهاب و بروز شانه یخ‌زده داشته باشند.
بی‌حرکتی طولانی‌مدت شانه
عدم حرکت کافی به دلایل مختلف: گاهی اوقات به دلیل آسیب‌دیدگی یا درد در شانه، فرد ممکن است از حرکت دادن شانه خود اجتناب کند که این امر به مرور زمان باعث خشکی و چسبندگی مفصل می‌شود. حتی مواردی مثل استفاده از گچ یا آتل برای بازو یا شانه به مدت طولانی نیز می‌تواند منجر به بروز شانه یخ‌زده شود.
افزایش سن و جنسیت
سن: شانه یخ‌زده در افراد میانسال و مسن (معمولا بین ۴۰ تا ۶۰ سال) شایع‌تر است. با افزایش سن، خطر این عارضه بیشتر می‌شود.
جنسیت: زنان بیشتر از مردان به شانه یخ‌زده مبتلا می‌شوند، و این بیماری به ویژه در زنان یائسه و افراد دارای شرایط مرتبط با تغییرات هورمونی مشاهده می‌شود.
سایر عوامل احتمالی
عوامل ژنتیکی: اگرچه تحقیقات در این زمینه محدود است، اما برخی متخصصان معتقدند که عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ممکن است در بروز شانه یخ‌زده نقش داشته باشند.
سابقه عفونت یا بیماری‌های التهابی: برخی عفونت‌ها یا بیماری‌های التهابی ممکن است زمینه‌ساز التهاب و چسبندگی کپسول مفصلی شانه شوند.
شانه یخ‌زده ممکن است به طور ناگهانی و بدون علت مشخصی بروز کند، اما معمولا در افراد با عوامل خطر ذکر شده، احتمال بروز آن بیشتر است. شناخت این عوامل می‌تواند در پیشگیری و مدیریت بهتر این عارضه موثر باشد.
تشخیص شانه یخ زده
تشخیص شانه یخ‌زده توسط پزشک معمولا از طریق ارزیابی بالینی، شرح حال بیمار، و برخی آزمایش‌های تشخیصی انجام می‌شود. مراحل و روش‌های تشخیصی شامل موارد زیر هستند:
ارزیابی شرح حال و علائم بیمار
پزشک ابتدا از بیمار درباره علائمی مانند درد، سفتی و محدودیت حرکتی شانه سوال می‌کند. همچنین، بیمار باید در مورد سابقه پزشکی خود، جراحی‌های قبلی، بیماری‌های سیستمیک (مانند دیابت یا مشکلات تیروئید)، و هرگونه آسیب‌دیدگی اخیر اطلاعاتی ارائه دهد.
شانه یخ‌زده معمولا با درد تدریجی و محدودیت حرکت همراه است و این اطلاعات در تشخیص آن کمک‌کننده است.
معاینه فیزیکی
پزشک از بیمار می‌خواهد که شانه خود را در جهات مختلف حرکت دهد. این معاینه برای ارزیابی دامنه حرکتی شانه و شناسایی میزان محدودیت و سفتی آن بسیار مهم است. شانه یخ‌زده معمولا دارای محدودیت شدید در حرکات چرخشی و برداشتن دست به سمت بالا است.
همچنین، پزشک ممکن است با استفاده از دست، حرکت شانه را در جهات مختلف ارزیابی کند تا ببیند آیا حرکات غیرفعال (حرکاتی که توسط پزشک انجام می‌شود) نیز با محدودیت روبه‌رو هستند یا خیر.
آزمایش‌های تصویربرداری
رادیوگرافی (X-ray): این روش تصویربرداری معمولا برای رد سایر علل احتمالی درد و سفتی شانه مانند آرتروز یا شکستگی استخوان استفاده می‌شود. در شانه یخ‌زده، معمولا تصاویر رادیوگرافی تغییر خاصی نشان نمی‌دهند.
MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): در صورت نیاز، MRI ممکن است انجام شود. این روش دقیق‌تر از رادیوگرافی است و می‌تواند التهاب یا ضخیم‌شدگی در بافت کپسول مفصلی شانه را نشان دهد. اگر پزشک مشکوک به مشکلات دیگر مانند پارگی عضلات یا تاندون‌ها باشد، MRI مفید است.
سونوگرافی: گاهی اوقات برای مشاهده بهتر بافت نرم و ارزیابی التهاب در شانه از سونوگرافی استفاده می‌شود.
آزمایش‌های خاص برای سایر بیماری‌ها
در صورتی که پزشک مشکوک به عوامل دیگری مانند بیماری‌های خودایمنی یا عفونت باشد، ممکن است برخی آزمایش‌های خونی را تجویز کند. برای مثال، بررسی میزان قند خون در افراد دیابتی یا آزمایش‌های تیروئید برای رد مشکلات غددی که می‌توانند عامل شانه یخ‌زده باشند، ممکن است انجام شوند.
بررسی دامنه حرکتی فعال و غیرفعال شانه
یکی از ویژگی‌های کلیدی شانه یخ‌زده این است که هم در حرکات فعال (حرکاتی که بیمار خود انجام می‌دهد) و هم در حرکات غیرفعال (که توسط پزشک انجام می‌شود) محدودیت وجود دارد. این تفاوت به پزشک کمک می‌کند تا شانه یخ‌زده را از دیگر مشکلات شانه مانند پارگی روتاتور کاف (گروهی از تاندون‌های شانه) تشخیص دهد.
تشخیص شانه یخ‌زده معمولا به بررسی دقیق بالینی و در برخی موارد تصویربرداری‌های تکمیلی نیاز دارد. پس از تشخیص، پزشک با توجه به شدت بیماری و نیاز بیمار، روش‌های درمانی مناسبی را پیشنهاد می‌کند تا به بهبود حرکت شانه و کاهش درد کمک کند.
بهترین روش درمان شانه یخ زده
درمان شانه یخ‌زده بسته به شدت بیماری و مرحله‌ای که در آن قرار دارد، متفاوت است. هدف اصلی درمان، کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی شانه است. در ادامه، روش‌های درمانی مؤثر برای شانه یخ‌زده را بررسی می‌کنیم:
درمان‌های غیرجراحی
این روش‌ها اغلب به‌عنوان خط اول درمان استفاده می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یکی از مهم‌ترین روش‌های درمان شانه یخ‌زده است. این درمان شامل تمرینات کششی و تقویتی برای افزایش دامنه حرکتی و کاهش سفتی شانه است. فیزیوتراپیست‌ها با توجه به مرحله بیماری، حرکات مناسبی را برای بیمار طراحی میکنند.
تمرینات کششی در منزل: علاوه بر جلسات فیزیوتراپی، پزشک و فیزیوتراپیست معمولاً تمریناتی را به بیمار آموزش می‌دهند تا در خانه انجام دهد. این تمرینات به مرور زمان باعث بهبود دامنه حرکتی شانه می‌شوند.
داروهای ضدالتهاب و مسکن‌ها: داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. در مواردی که درد شدید است، پزشک ممکن است داروهای مسکن قوی‌تری تجویز کند.
تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید در مفصل شانه می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند. این تزریق‌ها به‌ویژه در مراحل اولیه بیماری موثر هستند.
سرما و گرما درمانی: استفاده از کیسه یخ یا گرما می‌تواند در کاهش درد و بهبود گردش خون مؤثر باشد. این روش‌ها به طور موقت درد را تسکین می‌دهند و می‌توانند قبل و بعد از تمرینات به کار روند.
درمان‌های پیشرفته‌تر
در صورتی که درمان‌های اولیه مؤثر نباشند، پزشک ممکن است روش‌های دیگری را پیشنهاد دهد:
هیدرودیلاتاسیون (اتساع مفصل با مایع): در این روش، حجم زیادی از محلول نمکی یا استروئید به داخل مفصل شانه تزریق می‌شود تا کپسول مفصلی کشیده شود و به شانه اجازه حرکت بیشتری بدهد. هیدرودیلاتاسیون اغلب به همراه فیزیوتراپی استفاده می‌شود و در مواردی که محدودیت حرکت شدید است، مؤثر است.
بلوک عصب شانه (بلاک عصبی): در این روش، عصب‌هایی که درد را از شانه به مغز منتقل میکنند، به‌طور موقت بی‌حس می‌شوند. این روش می‌تواند به کاهش درد کمک کند و به فرد اجازه دهد تمرینات حرکتی را راحت‌تر انجام دهد.
درمان‌های جراحی
اگر شانه یخ‌زده پس از ۱۲ تا ۱۸ ماه درمان غیرجراحی همچنان بهبود نیابد یا شدت علائم بسیار زیاد باشد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. روش‌های جراحی شامل موارد زیر هستند:
مانیپولاسیون تحت بی‌هوشی: در این روش، پزشک در حالی که بیمار تحت بی‌هوشی قرار دارد، شانه را به‌آرامی و به‌صورت کنترل‌شده حرکت می‌دهد تا چسبندگی‌های کپسول مفصلی باز شوند. این روش می‌تواند دامنه حرکتی شانه را افزایش دهد.
آرتروسکوپی شانه: در این روش کم‌تهاجمی، پزشک با استفاده از یک دوربین کوچک و ابزارهای جراحی وارد مفصل شانه می‌شود تا چسبندگی‌های کپسول مفصلی را آزاد کند. این روش معمولاً به بازگشت سریع‌تر دامنه حرکتی کمک می‌کند و دوره بهبودی کوتاه‌تری دارد.
توانبخشی بعد از درمان
پس از انجام هر نوع درمان، به‌ویژه جراحی، توانبخشی و تمرینات فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی در بازگشت کامل دامنه حرکتی شانه و جلوگیری از بروز مجدد عارضه دارد. فیزیوتراپی و تمرینات خانگی پس از درمان می‌توانند به بهبود و حفظ نتایج درمان کمک کنند.
درمان‌های جایگزین و مکمل
برخی روش‌های درمانی مکمل مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی و مگنت تراپی ممکن است به کاهش درد و افزایش حرکت شانه کمک کنند. اگرچه این روش‌ها ممکن است به‌طور کامل شانه یخ‌زده را درمان نکنند، اما می‌توانند به‌عنوان درمان‌های مکمل مفید واقع شوند.
انتخاب بهترین روش درمان به مرحله بیماری، شدت علائم و واکنش بیمار به درمان‌های اولیه بستگی دارد. در اغلب موارد، ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی و تمرینات فیزیوتراپی به بهبود شانه یخ‌زده کمک می‌کند.
راهکار پیشگیری از شانه یخ زده
برای پیشگیری از شانه یخ‌زده، رعایت برخی نکات و راهکارها می‌تواند مفید باشد. این راهکارها به بهبود سلامت مفصل شانه، جلوگیری از محدودیت حرکت، و کاهش احتمال بروز این عارضه کمک میکنند:
حفظ فعالیت و حرکت شانه
حرکت منظم شانه: از کم‌تحرکی یا ثابت نگه داشتن شانه برای مدت طولانی خودداری کنید. حتی در دوران نقاهت پس از جراحی یا آسیب، حرکت‌های ساده و کنترل‌شده شانه می‌توانند به حفظ دامنه حرکتی کمک کنند.
انجام تمرینات کششی روزانه: تمرینات کششی و حرکات دامنه‌ای برای شانه می‌تواند از چسبندگی و سفت شدن مفصل جلوگیری کند. به‌ویژه تمرینات آرام و کنترل‌شده مانند بالا بردن دست‌ها و چرخش‌های ملایم شانه، کمک‌کننده هستند.
اجتناب از آسیب و مراقبت از شانه
پرهیز از حرکات ناگهانی و سنگین: از بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات ناگهانی با شانه خودداری کنید، زیرا ممکن است به بافت‌های نرم و عضلات شانه آسیب بزند.
استفاده از وضعیت بدنی مناسب: هنگام انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی، به موقعیت و وضعیت شانه دقت کنید و از فشار بیش از حد به شانه خود جلوگیری کنید.
مدیریت و کنترل بیماری‌های مرتبط
کنترل دیابت و تیروئید: از آنجا که دیابت و مشکلات تیروئید می‌توانند خطر شانه یخ‌زده را افزایش دهند، مدیریت این بیماری‌ها با کمک پزشک، کنترل قند خون و نظارت بر سطح هورمون‌ها می‌تواند در کاهش خطر موثر باشد.
درمان و کنترل بیماری‌های التهابی و مزمن: در صورت داشتن بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های خودایمنی یا التهابی، باید آن‌ها را تحت نظر پزشک مدیریت و کنترل کنید.
توجه به علائم اولیه
تشخیص و درمان به موقع: اگر احساس درد یا محدودیت حرکت در شانه خود دارید، بهتر است سریعاً به پزشک مراجعه کنید تا با تشخیص زودهنگام، از پیشرفت بیماری جلوگیری شود.
انجام تمرینات تقویتی و انعطاف‌پذیری
تقویت عضلات شانه و کتف: تمریناتی که عضلات شانه و کتف را تقویت میکنند، می‌توانند به بهبود ثبات و انعطاف‌پذیری شانه کمک کنند. عضلات قوی‌تر، به حفظ وضعیت مناسب شانه و کاهش خطر بروز مشکلات کمک میکنند.
استفاده از فیزیوتراپی و تمرینات پیشگیرانه
در صورت نیاز، مشاوره با فیزیوتراپیست و انجام تمرینات پیشگیرانه می‌تواند به جلوگیری از بروز شانه یخ‌زده کمک کند، به‌ویژه در افرادی که به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
کنترل استرس و فشارهای جسمانی
استرس و فشارهای جسمانی مداوم می‌توانند به سفت شدن عضلات و مفاصل شانه منجر شوند. تمرینات آرامش‌بخش، مانند یوگا و مدیتیشن، می‌توانند به کاهش استرس و افزایش آرامش عضلات کمک کنند.
این راهکارها به بهبود و حفظ سلامت مفصل شانه کمک میکنند و می‌توانند احتمال بروز شانه یخ‌زده را کاهش دهند.
تمرینات ورزشی برای درمان شانه یخ زده
تمرینات فیزیوتراپی می تواند به شما کمک کند تا حرکت را در شانه خود بازگردانید. از جمله درمان های مفید عبارتند از:
- تمرینات کششی
- تمرینات قدرتی
تمرینات کششی
همیشه قبل از انجام تمرینات شانه خود را گرم کنید. بهترین راه برای انجام این کار این است که به مدت 10 تا 15 دقیقه دوش آب گرم بگیرید. شما همچنین می توانید از یک حوله مرطوب گرم شده در مایکروویو استفاده کنید، اما ممکن است آنقدرها موثر نباشد.
- کشش آونگ:
شانه های خود را شل کنید، به حالت ایستاده کمی خم شوید و اجازه دهید بازوی آسیب دیده شما آویزان شود. بازوی خود را در حول یک دایره ذهنی کوچک بچرخانید. 10 دور در هر جهت و یک بار در روز انجام دهید. با بهبود علائم، قطر دایره را افزایش دهید و وقتی آماده شدید، با نگه داشتن یک وزنه سبک در بازوی در حال چرخش، قدرت کشش را افزایش دهید.
- کشش با حوله:
یک حوله را با دو دست خود در پشتتان بگیرید و در حالت افقی نگه دارید. از بازوی سالم خود استفاده کنید تا بازوی آسیب دیده را به سمت بالا بکشید. این کار را 10 تا 20 بار در روز انجام دهید.
- راه رفتن با انگشت:
رو به دیواری قرار بگیرید و با نوک انگشتان بازوی آسیب دیده، دیوار را لمس کنید. در حالی که آرنج خود را کمی خم کرده اید، انگشتان خود را به آرامی از دیوار بالا ببرید تا جایی که راحت می توانید بازوی خود را بالا بیاورید. نکته مهم این است که انگشتان شما باید کار را انجام دهند، نه عضلات شانه شما. این تمرین را 10 تا 20 بار در روز انجام دهید.
- رسیدن به عرض بدن:
از بازوی سالم خود برای بلند کردن بازوی آسیب دیده خود از آرنج استفاده کنید و فشار ملایمی برای کشش شانه اعمال کنید. 15 تا 20 ثانیه نگه دارید و این کار را 10 تا 20 بار در روز انجام دهید.
کشش زیر بغل:
با استفاده از بازوی سالم خود، بازوی آسیب دیده را روی یک قفسه در حد سینه بگذارید. به آرامی زانوهای خود را خم کنید و زیر بغل را به آرامی کشیده و سپس صاف کنید. با هر خم شدن زانو، کمی بیشتر در بازو کشش ایجاد کنی. هر روز 10 تا 20 بار این کار را انجام دهید.
تمرینات قدرتی
پس از بهبود دامنه حرکتی، می توانید تمرینات تقویت کننده روتاتور کاف را اضافه کنید. قبل از انجام تمرینات تقویتی حتماً شانه خود را گرم کرده و حرکات کششی خود را انجام دهید.
- چرخش به بیرون:
یک کش لاستیکی را بین دستان خود نگه دارید و آرنج های خود را با زاویه 90 درجه نزدیک به پهلوهای خود نگه دارید. قسمت پایینی بازوی آسیب دیده را دو یا سه اینچ به سمت بیرون بچرخانید و پنج ثانیه نگه دارید. 10 تا 15 بار در روز تکرار کنید.
- چرخش به داخل:
کنار یک در بسته بایستید و یک سر یک کش ورزشی را به دور دستگیره در قلاب کنید. سر دیگر را با دست بازوی آسیب دیده بگیرید و آرنج را با زاویه 90 درجه نگه دارید. کش را کمی به سمت بدن خود بکشید و پنج ثانیه نگه دارید. 10 تا 15 بار تکرار کنید.
شانه یخ زده چقدر دوام می آورد؟
شانه یخ زده می تواند حداقل 1.5 تا 3 سال طول بکشد تا بهبود یابد اما گاهی اوقات ممکن است طولانی تر شود. اما درد و سفتی معمولا در نهایت از بین می رود.
پیش آگهی شانه یخ زده
درمان‌های ساده، مانند استفاده از مسکن‌ها و ورزش‌های شانه، در ترکیب با تزریق کورتیزون اغلب برای بازگرداندن حرکت و عملکرد در عرض یک سال یا کمتر کافی است. حتی اگر این بیماری به طور کامل درمان نشود، دامنه حرکت و استفاده از شانه به خودی خود بهتر می شود.
در کلینیک فوق تخصصی دست و شانه السا با وجود تجربه و دانش گسترده ی پزشکان متخصص دست و شانه ی ما، بیماران درمان خاص شرایط خود را تجربه خواهند کرد. پزشکان متخصص ما درک می کنند با وجود این که جراحی ارتوپدی گاهی اوقات بهترین راه حل درمانی برای یک بیماری است اما همیشه گزینه درمانی مناسب برای هر بیمار نیست. زیرا ممکن است گزینه غیرجراحی دیگری وجود داشته باشد که برای آن بیمار خاص مفیدتر باشد. گاهی اوقات متخصصان دست و شانه ی ما دارویی تزریق میکنند که وضعیت شما را بهبود بخشیده و یا فیزیوتراپی را توصیه می کند، که می تواند باعث بهبود درد شانه و افزایش دامنه حرکتی مفاصل دست وشانه ی شما شود.
